De visie van de ontginners en eerste bewoners op het landschap en de natuur van onze bijzondere provincie, is niet eerder vastgelegd. Reden voor Landschapsbeheer Flevoland om hier een bijzonder vrijwilligersproject van te maken. Eén van de resultaten van dit Oral History project is de publicatie van een boek met interviewfragmenten. Hoe zag de drooggevallen zeebodem eruit? Wat groeide er als eerste? Wanneer en hoe kwamen er dieren naar het nieuwe land? Hoe is het om te boeren op pas drooggevallen zeebodem en hoe zag het jonge landschap eruit?
Voor informatie kunt u contact opnemen met Lodewijk van Kemenade, 0320-294939, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Zo ver je keek......
De mooiste verhalen zijn door historica Lenie Hanse-Bolle gebundeld en van tekst voorzien in Zover je keek was er niks. Ooggetuigen over de geschiedenis van het Flevolandse landschap.
Heeft u interesse in dit boek? Het boek is beschikbaar in de boekhandel en via internet:
ISBN 978- 90-821042-0-2
Prijsadvies: 17,50 euro
Storymap
De visie van ontginners en eerste bewoners op het landschap en de natuur van onze bijzondere provincie blijft boeien. Reden voor Landschapsbeheer Flevoland om van hun verhalen een StoryMap te maken, die digitaal voor iedereen te bekijken is. 
‘Zover je keek was er niks’ neemt de lezer op aantrekkelijk wijze mee in het verhaal van de ontginning en ontwikkeling van Flevoland. Door te klikken op een intelligente kaart wordt de lezer geprikkeld met tekst, foto’s, multimedia en interactieve functies. Een ideale manier om thuis mee te leven met de pioniers die Flevoland hebben gemaakt tot wat het nu is.
Hoe zag de drooggevallen zeebodem eruit? Wat groeide er als eerste? Wanneer en hoe kwamen er dieren naar het nieuwe land? Hoe is het om te boeren op pas drooggevallen zeebodem en hoe zag het jonge landschap eruit?
Vindt het antwoord op deze en andere vragen over de natuur en het landschap in de beginperiode van de Noordoostpolder en Oostelijk Flevoland.
Zeewolde
In het verleden zijn er verhalen over de begintijd van de polder verzameld in de Noordoostpolder en in Oostelijk Flevoland. In Zuidelijk Flevoland was de urgentie minder groot omdat dat deel van Flevoland als laatste, in 1968, is drooggevallen en de mensen van het eerste uur een stuk jonger zijn dan de pioniers uit de Noordoostpolder. Maar toch alweer meer dan 50 jaar geleden. Daarom is in 2018 het project “Oral History Zeewolde” van start gegaan. Inmiddels heeft een groep vrijwilligers alle interviews afgenomen waaruit de meest uiteenlopende en interessante verhalen zijn voortgekomen.
Fragmenten uit de interviews worden gepubliceerd op Flevolands Geheugen. Een aantal fragmenten leest u hier.
Populieren zorgen voor een volwassen bos
Roelof Duijff, medewerker van Flevolandschap, trad in 1982 als veldwerker in dienst van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders. Hij legt uit hoe hij en zijn collega's destijds de bossen in Zuidelijk Flevoland hebben aangeplant en waarom er vooral populieren werden geplant. Lees verder
Volop wild in de begindagen van Zeewolde
Jannie Tuin-Klok ging in 1980 met haar echtgenoot, die jachtop-ziener was, wonen aan de Flediteweg in de huidige gemeente Zeewolde. In één van de twee huizen op het terrein van het drinkwaterstation. Wild was er destijds volop in Zuidelijk Flevoland. Jannie Tuin-Klok vertelt: >>
De Dode Hond en andere eilandjes in de Randmeren
Roelof Duijff was onder meer betrokken bij het aanleggen en beheer van diverse kleine eilandjes in de Randmeren van Zuidelijk Flevoland: De Biezen, Zegge, Huizerhoef en de Dode Hond. Ook beheerde de RIJP het veel oudere eiland Pampus. Roelof Duijff herinnert zich: >>
Zeewolde, waar ligt dat?
Ria Thompson werkte jarenlang als verlos- en verpleegkundige in Afrika. In 1980 keerde ze met haar gezin terug naar Nederland. Ze vestigden zich in Lelystad. In 1984 ging Ria als verloskundige in Zeewolde werken. Ze vertelt hoe dat is gegaan: >>
Mollen kwamen mee met het zand van de dijken.
Roelof Duijff maakte mee hoe de fauna van deze polder zich geleidelijk ontwikkelde. "Heel wat leven werd aangevoerd doordat er met grond gerommeld werd. Dat begon al met het maken van de dijken. Daar is onderzoek naar verricht: met het maken van de dijken zijn mollen meegekomen. Die mollen zijn met de grond meegekomen waarmee de dijken werden aangelegd, de zwarte grond. En vanuit die dijk zijn de mollen de polder gaan verkennen, hebben zich dus in het gebied gevestigd. Misschien zijn er zelfs gebieden in Flevoland die nog molvrij zijn, maar dat durf ik niet te garanderen." >>
Er wilde eigenlijk geen vrouw wonen
Jannie Tuin-Klok woonde met haar echtgenoot, die jachtopziener was, aan de Flediteweg. Ze woonden in één van de twee huizen op het terrein van het drinkwaterstation. Het land was toen nog kaal en leeg, maar mw. Tuin-Klok vond het niet saai. >>
Je kunt dat moeilijk allemaal in de buitenlucht gaan doen
In de beginjaren van Zeewolde stonden er in het centrum twee houten noodgebouwen, de Driesterrenkeet en de Viersterrenkeet. Beide waren onderkomen voor het startende sociaal-culturele werk. Bep Bernard legt uit wat er in deze keten gebeurde. >>
Omrijden vanwege de paddentrek
Ria Thompson, de eerste verloskundige, herinnert zich dat in het voorjaar op een gegeven moment – tegenwoordig gebeurt dat niet meer – de dijk naar Harderwijk werd afgesloten voor het verkeer vanwege de paddentrek. Vervelend, want >>
Inktzwammen, riet en paardenbloemen
Jannie Tuin-Klok woonde in één van de twee huizen op het terrein van het drinkwaterstation. Dit deel van Zuidelijk Flevoland was toen nog leeg en kaal. Maar na verloop van tijd werden er veranderingen in de begroeiing zichtbaar. In de beginjaren waren er in de herfst ontzettend veel paddenstoelen, allemaal inktzwammen. Er kwam een paddenstoelenhandelaar langs >>
Ik kom bijna dagelijks reeën tegen
Bep Bernard woont al sinds 1986 in Zeewolde. In al die jaren heeft Bep de natuur in Zeewolde zien veranderen. We hadden ontzettend veel fazanten. Heel veel fazanten, die liepen echt voor je fiets. Maar ja, de vossen lusten graag een fazantje, dus we hebben er haast geen één meer, nee. Maar ja,>>
Zaag hem pas om als ik dood ben
Johan van der Kaa kwam in 1965 in dienst van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders als jachtopziener. In zijn persoonlijk leven maakte hij enkele tragische gebeurtenissen mee. Van der Kaa verwerkte deze tragedies in de bossen van Zuidelijk Flevoland. "Ik heb het rouwproces, zoals ze zeggen, verwerkt in het bos. Ik werkte ook graag alleen in het bos, hè.">>
Reeën waren niet bang voor leeuwen
Jan van der Perk werd in 1987 hoofd van de onderafdeling Landschapsbeheer van de RIJP, verantwoordelijk voor de aanleg van bossen in Zuidelijk Flevoland. Die nieuwe natuur trok uiteraard ook dieren aan. Vooral reeën brachten schade aan de jonge aanplant. We zijn wel eens met leeuwenmest uit Artis bezig geweest. Nou, dat werkte natuurlijk van geen kanten. >>
De Stille kern als holle kies
Over het algemeen wist Landschapsbeheer zo’n 250 tot 350 ha bos per jaar aan te planten, maar op een gegeven moment kwam daar de klad in. Van der Perk vertelt hoe dat kwam. Lange tijd is de inplant mondjesmaat geweest. Dat heb je jarenlang gezien in de Stille Kern. Dat is heel lang open blijven liggen >>
De eerste inwoners van het laatste dorp van Nederland
Annie Dekker en haar man waren de allereerste bewoners van de dorpskern van Zeewolde die de sleutel van hun huis kregen. Wat wij niet wisten, was dat we de eerste huissleutel zouden krijgen; dat was een complete verrassing ook voor ons. >>(9B4E5B0E6AE5D467B1AC5242EF4709D0).jpg)
Met een schep de wildernis in
Annie Dekker vertelt hoe het dorp er in die allereerste fase uit zag: Het dorp was nog geen dorp, het was een zandwoestijn. Hier en daar waren er bouwactiviteiten, vooral bij wat nu het Flevoplein, de Peppel en het Som is. Maar er was eigenlijk alleen maar zand en riet en grote onbebouwde terreinen, waar volop ruimte was voor wild maar ook voor mensen om op avontuur te gaan. >>
(A9E3AED1E5BB22E941D066DB3EC1C4A2).jpg)
Dieren koloniseren het nieuwe land
De manier waarop veel dieren het nieuwe land veroverden, verbaast Job Vis nog steeds. Het was fascinerend. Op een gegeven moment was er ineens een invasie van hazen over de brug. Bij Elburg. Niemand weet waarom, maar op een gegeven moment zag een brugwachter in een nacht een heel stel hazen over de brug rennen en opeens waren er hazen in de polder. >> (4524D4CAE9C5CE2F4EBE1A12A0EBE3D6).jpg)
Wolken distelpluizen boven de polder
In de jonge bossen stonden distels. Zoveel dat de boeren er last van hadden. Stan Steijaert moest vaak bemiddelen tussen de boeren en de landschapsbeheerders. In die jonge bossen stonden bergen aan distels , waarvan de pluizen soms in wolken over het landschap woeien. En waar die boeren zich ontzettend druk en kwaad over maakten. >>
(32CAF1C3254ED2B4201D5451D64AE753).jpg)
In dit project werkt Landschapsbeheer samen met vrijwilligers uit Zeewolde, videoclub Flevolacus, de gemeente Zeewolde en Batavialand. In december wordt het project afgerond met de uitgave van een boek met de mooiste interviews.
